Ik ben er HE-LE-MAAL klaar mee. Mijn allergrootste verlangen is om weer terug te zijn in de tijd waarin ik zelf ben opgegroeid. Net zo te leven als mijn eigen mooie mama deed. Zonder smartphone. Dat ding is écht de grootste stoorzender in mijn leven en maakt letterlijk meer kapot dan me lief is. In 2013 kreeg ik mijn allereerste smartphone. Nu, 5 jaar later, wil ik er vanaf. Dat is de enige manier waarop ik mijzelf kan behoeden voor mijn verslaafde gedrag. Klinkt heftig he? Maar als ik alles op een rij zet, is dat het ook!
Op deze pagina
Verlangen naar meer bewust genieten tijdens mijn zwangerschap
Al tijdens mijn zwangerschap had ik een sterk verlangen naar méér bewustwordingsmomenten. Ik wilde meer tijd en rust om bewust met mijn zwangerschap bezig te kunnen zijn.
Naast mijn werk en alle voorbereidingen voor de komst van onze dochter, kon ik die tijd maar moeilijk vinden. Dat was precies de reden dat ik koos voor Centering Pregnancy bij de verloskundige. Eén keer per maand 2 uur lang bezig zijn met het allerbelangrijkste en mooiste in ons leven in plaats van de korte 10 minuten gesprekjes. Heerlijk!
Dat ik een Hypnobirthing cursus ging doen was ook vanuit die behoefte. De combinatie tussen theorie, oefening en bewust contact maken met ons kindje. Dat was waar ik naar verlangde. Zoveel mogelijk bewust bezig zijn met mijn zwangerschap en ons kindje dat in mijn groeide.
Stiekem appen tijdens de kraamweek
Ik had maar weinig tijd en behoefte om mijn telefoon te gebruiken tijdens de kraamweek. Toch pakte ik stiekem mijn telefoon erbij als de kraamverzorgster naar beneden ging zodat ik kon rusten. Hoe moe ik ook was, ik wilde eerst even een update sturen naar de belangrijkste mensen over onze fantastisch mooie lieve dochter. Gelijk ook even checken of iemand nog een reactie had gegeven op de eerdere kiekjes die ik had gestuurd. Vervolgens nog even mijn mooie kleine lieve meisje filmen terwijl ze in het babynestje naast me lag. Na al die ‘moetjes’ kon ik dan eindelijk zelf mijn ogen even sluiten.
Social online kost zeeën van tijd
Dan zijn er nog alle sociale contacten online. Tijdens mijn zwangerschap zat ik al in de Facebook groep voor mama’s die allemaal uitgerekend zouden zijn in mei 2017. Net als ik. Het was (en is nog steeds) een hechte groep vrouwen die lief en leed met elkaar delen. Een plek waar ik vragen stel, mooie momenten deel en reageer op alle berichtjes van anderen. Fantastisch waardevol en tegelijkertijd de grootste tijdslurper op mijn telefoon. Precies om die reden zijn er al een aantal vrouwen uit de groep gestapt. Ik begrijp ze en ik ben ergens wel een beetje jaloers op ze… en toch ben ik tot nu toe gebleven. Juist omdat de groep zo hecht is, we zelfs babydates houden en omdat ik er zoveel ‘haal’, wil ik ook blijven brengen en volgen hoe het met de andere mama’s gaat. Ik voel me al schuldig bij het idee om eruit te stappen en ben bang dat ik spijt krijg.
Geen telefoon als onze dochter wakker is
Inmiddels is Jule één jaar en heb ik ruim 1500 uur met mijn telefoon in de hand doorgebracht. Waarschijnlijk nog wel meer. En oh wat ben ik dáár klaar mee. Want precies dát is de reden dat ik het gevoel heb dat ik áltijd druk ben, nooit een moment voor mezelf heb, te weinig reflecteer, te weinig relax en te weinig quality time heb met mijn vriend.
De regel dat ik mijn telefoon niet gebruik als ik samen ben met mijn dochter, is niet voldoende. Zodra ze op bed ligt pak ik dat ding erbij om ‘bij te werken’. Alleen dat zegt het al. Ik krijg bijna stress omdat ik achterloop. Snel even schoonmaken om vervolgens snel even al mijn apps te kunnen checken, de Facebook groep te checken, de dingen te googelen die ik nog wilde googelen, mijn foto’s allemaal nog een keer te bekijken of door te sturen en ga zo maar door. En áls ik dan alles heb bijgewerkt, klik ik nog 5 minuten doelloos rond om te kijken of ik niet iets gemist heb per ongeluk. En dan komt de volgende app alweer binnen en zo gaat het maar door en door en door.
Zwaar verslaafd aan mijn telefoon
Op GGZinterventie.nl lees is dat je verslaafd bent “wanneer je niet meer de drang kunt beheersen tot het gebruik van die middelen waarvan je lichamelijk en/of geestelijk afhankelijk bent geworden.” Klinkt nogal stom, maar het is gewoon de realiteit. Mijn lichaam beweegt automatisch vanuit de impuls om mijn telefoon te pakken als ik deze niet in de buurt heb liggen. Er is namelijk iedere keer wel iets wat de gewoonte en behoefte triggert om mijn telefoon te pakken. Het afgelopen uur waren dat bijvoorbeeld al de volgende dingen:
- Even iets uitrekenen
- Een notitie in mijn telefoon willen zetten
- Iets vertellen aan iemand over Jule
En die behoefte is best sterk. Zo lang ik er even bewust mee bezig ben om mijn gedrag te veranderen gaat het goed, maar ik verval heel snel weer in mijn oude patroon.
Reallife rijkdom, dat is wat ik wil!
Gisteren heb ik besloten dat ik er écht helemaal mee ga kappen. Dat besloot ik nadat ik toevallig het artikel ‘je moet véél meer lummelen en niksen’ las. Precies dát is wat ik al vanaf mijn zwangerschap wil. Meer lummelen en niksen. Mijn eerdere pogingen hebben het wel iets beter gemaakt, maar ik blijf een sterk verlangen hebben naar meer rust, reflectie en reallife rijkdom.
De pogingen die ik tot nu toe deed en de regels die ik voor mezelf én voor Stefan heb gesteld waren niet voldoende. De app die ik installeerde om mijn telefoongedrag te beperken negeer ik gewoon. We breken de regels zoals telefoons in het bakje in de gang laten zodra we binnenkomen, geen telefoons in de slaapkamer, geen telefoon tijdens het eten… Er is altijd wel iets waardoor we dat ding erbij pakken. Bijvoorbeeld om een foto te maken, een filmpje te laten zien van die dag, even iets opzoeken etc. We blijven maar grijpen naar die stomme telefoons. Dus het moet anders.
Afkicken van mijn smartphone verslaving
Gisteravond heb ik mijn telefoon uitgezet en in het bakje in de gang gelegd. Tot nu toe (10.34 uur de volgende dag) ligt de telefoon nog steeds in dat bakje. Maar hoe nu verder?
Ik heb van alles bedacht gisteravond. Volledig wegdoen wil ik de smartphone niet. Onderweg is het toch wel handig (maps, noodgevallen, Google en geen grote camera meeslepen). Dus dit is mijn plan.
- Thuis gaat de telefoon gewoon helemaal uit.
- Ik koop een wekker voor in de slaapkamer.
- Ik zorg ervoor dat we telefonisch in huis toch bereikbaar zijn voor noodgevallen (old school telefoonaansluiting of een simpel mobieltje met een simkaart erin).
- Ik ga mijn databundel downgraden.
En dan blijven er nog een paar losse eindjes over. Het liefst zou ik Whatsapp, Facebook en Instagram volledig verwijderen. Maar… dan komt er toch die FOMO om de hoek en een werktechnisch probleem. Dit laat ik nog maar even open. Eerst maar eens een maandje kijken hoe deze afkickmethode werkt en of ik EIN-DE-LIJK het niveau van bewustzijn weer bereik waar ik zo naar verlang. De rust van leven ervaren zoals het was vóórdat ik mijn eerste smartphone kreeg. Zoals mijn eigen mooie mama leefde toen ik zelf nog klein was. Het lummelen. Het niksen. Het relaxen. Genieten van de kleine dingen. Reallife rijkdom optimaal beleven. Wat een verademing. Nu al!
