Spring naar de content

Vertrouw op je moedergevoel ♥

Moeder
- Zwanger
- Bevalling
- Miskraam
- Postpartum
Kind
- DIY
- Speelgoed
Opvoeding
Ontvang speeltips & inspiratie ✉
Boekenkast
Contact

Home
Contact

Contact

Heb je een vraag, opmerking of suggestie? Stuur me gerust een email.

mooiemamablog

Een open blik. Er is geen één waarheid. Geen één manier. Oordeelloos kijken naar de manier waarop anderen leven, keuzes maken. Nieuwsgierigheid: waarom doen mensen wat ze doen?

Ik geloof in deze manier van kijken. Dat ik afstudeerde als antropoloog is dan ook heel passend. En mijn streven naar onvoorwaardelijk ouderschap sluit daar ook feilloos op aan.

Maar lukt dat dan altijd zomaar? Nee. Het andere zit óók in mij. Het automatische oordelen. Het gevoel van goed en fout. En mijn valkuil: het is alles of niets. Ik weet nog dat ik ooit als klein meisje dacht: “Wij zijn het enige normale gezin.” Best een gekke gedachte voor zo’n klein meisje uit een gebroken gezin als ik erop terugkijk. Maar is het wel zo gek? Het is een manier om grip te hebben op de realiteit. Een werkelijkheid creëren waarbinnen je je comfortabel en veilig voelt. Een verhaal vertellen over jezelf waarbij je ‘goed bent’ binnen je eigen ‘morele kaders’.

Bewustzijn en loskomen van al die kaders (generatie op generatie) is een ongoing proces. Een proces wat in mijn ogen noodzakelijk is om jezelf en anderen onvoorwaardelijk lief te kunnen hebben.

Hoe ik dat doe? Elke keer als ik een oordeel voel, kies ik bewust voor mijn grondhouding van compassie. Ik ben nieuwsgierig: waarom handelt deze persoon zo? Welke overtuigingen liggen daar mogelijk aan ten grondslag? Kies voor compassie. En keer dan naar binnen. Wat triggert dit in mij? Wat heb ik hierin te leren?

En hier wil ik nog aan toevoegen dat dit ook de manier is waarop ik hier wil schrijven en delen. Vanuit de oordeelloze grondhouding. Maar dit lukt (nog) niet altijd. Dat komt door het vuur wat ik voel voor ‘een bepaalde richting’ en mijn neiging daarbij naar alles of niets. Ik zou bijna een ‘bij voorbaat’ excuus willen schrijven, maar dat doe ik niet. Want mocht iets je raken, probeer dan ook oordeelloos te kijken. Naar mij. Want ook mijn vuur komt ergens vandaan. En daar mag ik dan weer in leren.

#groei #persoonlijkeontwikkeling #bewustouderschap #onvoorwaardelijkouderschap #onvoorwaardelijkeliefde #participerendeobservatie #oordeelloos #compassie #narrativecoaching #reflectiemoment #patronendoorbreken

“Mam, dat moet je nog oefenen hè?” Het was

“Mam, dat moet je nog oefenen hè?”

Het was bedtijd en ik raakte gefrustreerd. Gefrustreerd omdat ik met mijn hoofd al bij iets anders was wat ik wilde gaan doen, maar de kleuter kon zich nog niet overgeven aan de slaap. En ineens was mijn geduld op. Ik zei zoiets van: “Papa regelt het maar, ik kan hier nu niet mee omgaan” en ik ging naar boven om de was te doen.

Nog geen minuut later hoorde ik de kleuter zingend in de badkamer. Ik weer naar beneden en ik weet… dit heeft geen zin. Ik moet terug in verbinding. Zonder verbinding geen ontspanning.

“Sorry dat ik zo geïrriteerd raak schatje. Kom, wil je nog even knuffelen?” Al knuffelend zegt ze tegen me: “Mam, dat moet je nog een beetje oefenen hè?” Dankbaar antwoord ik: “Ja, dit vindt mama nog moeilijk soms. Dit moet ik nog oefenen. En jij helpt me daarbij. Dankjewel.”

De woorden die mijn dochter uitsprak, is hoe ik spreek in huis als er omgangssituaties voorkomen die ik liever anders zie. Bijvoorbeeld als kleine zus gewelddadig is of als grote zus nare dingen roept naar kleine zus. Of als ik zelf dus chagrijnig reageer. Heel bewust benoem ik mijn eigen tekortkomingen én dat ik daarin probeer te groeien. Ook dat is voorleven en respectvol omgaan met elkaar.

#altijdinbeweging #nooitteoudomteleren #invitationtogrow #persoonlijkegroei #moederschap #frustratie #bewustouderschap #reflectie #zwartwitfotografie

G r o e i • Vroeg of laat komt de innerlijke dri

G r o e i • Vroeg of laat komt de innerlijke drive om iets te leren. Oftewel: op het eigen moment. En daarbij komt vaak ook de vraag of je daar bij wilt helpen. Dát is het moment om te begeleiden bij het oefenen.

Ik geloof er niet zo in om een kind eerder te ‘pushen’ dan dat hij/zij zelf het vertrouwen heeft er aan te beginnen. Dit geldt voor alles, denk bijvoorbeeld aan zindelijkheid. Het kan enkel tegenwerken als je eerder begint dan je kind er klaar voor is. De ‘faalmomenten’ kunnen dan opstapelen en het vertrouwen keldert.

TIPS voor een GROEIMINDSET

1) “Het lukt me niet. Ik kan het niet!” Straal vertrouwen uit en antwoord: “Het lukt je nóg niet. Je kunt het nóg niet.”

2) Herinner je kind aan die ene keer dat iets lukte na heel hard oefenen. “Weet je nog? Toen je voor het eerst ... toen lukte het ook niet meteen. En het is je toen toch gelukt!”

3) Vertel over jezelf. Toen jij die leeftijd had, of misschien zelfs wel een jaartje ouder was, en dat je er toen nog helemaal niks van kon. Jij kon nog niet eens ... . En toch is het je gelukt en kan je het nu.”

4) Leef voor dat nieuwe dingen leren soms veel tijd en oefening kost. Laat het je kind merken als je bezig bent met iets nieuws leren en spreek uit dat het niet in één keer goed gaat.”

5) Probeer vaker “het is je gelukt” te zeggen in plaats van “goedzo”. Benadruk het proces als je kind een puzzel of tekening maakt. Dat kan al heel eenvoudig door gewoon letterlijk te beschrijven wat je ziet. En je kunt er ook kwaliteiten bij benoemen zoals “wat kan jij geduldig blijven zeg, daardoor lukt het je uiteindelijk.” Of “wat ben jij aan het doorzetten zeg, ik zie dat je het lastig vindt en toch blijf je oefenen.”

6) Uitdagingen zijn leuk! Zorg ervoor dat als iets niet lukt het juist een positieve uitdaging blijft om door te oefenen. Door te benoemen wat het je kind op zal leveren als hij/zij het kan. Haal de negatieve lading weg die faalangst in de hand kan werken.

Interessant? Sla de post op om er af en toe even bewust bij stil te staan.

Vragen? Laat een comment achter!

#groeimindset #growthmindset #helphetmijzelfttedoen #montessori #ontwikkeling #bewustouderschap #oeiikgroei #groei #faalangst

M a n i p u l e r e n • Ik floepte het eruit. “Als je nu gaat slapen, krijg je morgenochtend iets lekkers.” Wow, zei ik dit echt?

Het is 5:30 in de ochtend en mijn kleuter zit hardop liedjes te zingen in bed. Uit angst voor oververmoeidheid bij mijn meisje, snel ik naar haar toe. Ik vertel haar dat het nog nacht is en ze weer lekker mag gaan slapen. Maar daar denkt ze anders over. Met een iets strengere stem zeg ik: “Maar we gaan toch echt nog even slapen. Kom, ik ga bij je liggen.” Maar slapen? Dat lukte mijn kleutermeisje niet. “Ik moet plassen.” *zucht* “Oké, maar wel heeeeel zachtjes dan want je zusje moet nog blijven slapen.”

Liggend in bed: “Mam, eigenlijk wil ik helemaal niet meer jarig zijn. Ik wil nog op het kinderdagverblijf spelen.” “Hmmm... mis je je vriendjes en vriendinnetjes?” “Ja, want x zit er nog en y en z...”.

Rechtop in bed: “Ik kan niet slapen.”
*Frustratie* “Kom liggen dan aai ik je even lekker. Het is echt nog te vroeg, nog even uitrusten.” Maar ze blijft rechtop zitten en gaat steeds drukker doen. “Als je nu gaat slapen, dan krijg je morgenochtend iets lekkers.” Wow. Zei ik dit echt? Als ik ergens niet achter sta is het manipulatie. En vanuit mijn overtuiging dat ze nu toch écht moest slapen was het mijn uiterste redmiddel (zo voelde het). Het had geen effect. Ze eindigde in ons bed met een telefoon met filmpjes in haar handen.

Nog gefrustreerd stond ik op om 7:00. Tot dit lieve snoetje haar schilderij van het bord haalde. Want die had ze de dag ervoor gemaakt voor haar directeur 🥰. En dat was ze niet vergeten. Dat koppie zit zo vol van alles, logisch dat ze aan staat zodra ze wakker is.

En deze post schrijf ik voor alle moeders die zichzelf, net zoals ik, schuldig voelen na zulke uitspraken die niet in hun ‘opvoedvisie’ passen maar er desondanks toch soms uitfloepen. Het is oké. En... het is niet alles of niets. Het kan geen kwaad als je het sporadisch per ongeluk doet. Al die keren dat je het achterwege laat tellen namelijk veel meer dan die ene keer dat het je even niet lukt.

#bewustouderschap #bewustopvoeden #liefdevolgrenzenstellen #moederschap #mamabloggernl #ouderschap #opvoeden #voorleven

“Wil je verkering met me?” Ik voel NEE en ik z

“Wil je verkering met me?” Ik voel NEE en ik zeg ja. Met een zwaar gevoel ga ik naar huis. Dit wil ik eigenlijk niet. Een dag later vertel ik met een brok in mijn keel dat het uit is. Ik wil het jongetje helemaal niet teleurstellen.

Het verkeringverhaal was nog redelijk onschuldig. Het ontbrak me ook in andere situaties aan weerbaarheid. In de kleuterklas was er een ander kleutermeisje dat elkaars naaktheid wilde bekijken op de wc en een aantal jaren later wilde een klasgenootje tijdens het thuisspelen naakt op elkaar liggen. Ik zei nee, liet me ook niet omkopen met speelgoed maar ... ging uiteindelijk toch overstag na dreigementen die me bang maakten.

Afgelopen week stond ik oog in oog met mezelf als klein meisje. Want het werd goed duidelijk dat ‘nee zeggen’ nog steeds een uitdaging is. Nu als volwassene. Als moeder van mijn eigen dochter.

Ik wil zorgzaam en beschermend de beste keuzes maken voor en met mijn dochter. Haar een rustige start geven, tijd om bij te komen van de indrukwekkende eerste basisschoolweken. En toen was daar de vraag om een speeldate. Op de 3e schooldag. Ik was wat overdonderd, wist niet goed hoe of wat. VOELDE sterk dat mijn dochter moe was, rust nodig had én dat ik er nog niet klaar voor was mijn dochter bij een onbekende af te zetten.

>> lees verder in de comments

S p r o n g • Springend volledig in haar element

S p r o n g • Springend volledig in haar element. Op de trampoline. Mijn vorige bericht ging over de enorme woedeaanvallen en onze zoektocht/afstemming met deze nieuwe uitdaging. Het was een sprong, vermoed ik nu ik er op terugkijk.

Inmiddels zit ons kleinste meisje weer overwegend lekker in haar velletje.

En wat is ze prachtig. Zo puur. Ons kind van uitersten. Mega bijzonder. Intens mooi. Leerzaam als ik weet niet wat. En zelf voel ik ook meer uitersten. Wat is moederschap toch verrijkend 🤩.

#moederschap #motherhood #dreumes #driftbui #oeiikgroei #attachmentparenting #bewustouderschap #bewustgenieten #trampoline #statischhaar

M o e d e r s c h a p • Ook (of juist) dit is mo

M o e d e r s c h a p • Ook (of juist) dit is moederschap. Niet weten. Zoeken. Machteloos voelen. Twijfels. Angstige ‘wat als...’ gedachten die je probeert om te buigen in vertrouwen ‘het komt goed’.

Ik leerde afgelopen jaren tijdens de mooie reis van het moederschap: gevoelens mogen er zijn. Graag zelfs! Blijf maar zo dicht mogelijk bij je gevoel mijn lieve dochter en ook het uiten daarvan in puurheid. Ik ben er voor je. En ik hou van je. Ook als je tranen vloeien of je vuisten gebald zijn.

En daar is de tweede: een bekende flow. Veel meer ervaring, vertrouwen op gevoel en zo gaat het allemaal heerlijk z’n gangetje. En dan ineens... een nieuwe uitdaging in de reis van het moederschap. Want holy moly... hoe ga ik om met jouw woede mijn lieve kleine prachtige extraverte meisje vol pit?

Gevoelens, gedachten, twijfels. Ze zijn weer all over the place. Want gevoelens erkennen en er laten zijn, maar er tegelijkertijd zelf volledig van overprikkeld raken? Dat is even andere koek. Oh wat breekt mijn hart als ik je woede zie en hoor en ik de verbinding even verlies doordat ik zelf overprikkeld raak. Ik mag weer op onderzoek uit. Aftasten, uitproberen, blijven voelen. En zo gaan we samen onze weg wel vinden.

Voor nu eerst maar eens op onderzoek waar je woede van gister, vannacht en vanochtend vandaan komt. Lichamelijk ongemak uitsluiten (verstopping?) en rustig aan de dag door.

Ook (of misschien juist) dit is moederschap ❤️. Samen groeien.

#moederschap #moederschapsblogger #onvoorwaardelijkouderschap #gevoelens #dreumes #emoties #natuurlijkouderschap #attachmentparenting

B a s i s s c h o o l • Wauw! En dan ineens ben

B a s i s s c h o o l • Wauw! En dan ineens ben je bezig met voorbereidingen treffen voor de basisschool. Rugzak, trommeltje, drinkbeker, gymschoenen en broekje...

En in een flits ben je direct weer terug in de tijd. Ziet jezelf lopen naar de gymzaal. Vrolijk kwebbelend. Onbezorgd en vrij. Een zwarte rugzak. Met paars. Ja zo ongeveer zag mijn tas eruit. Lekke beker. Alles nat. Het geheime hoekje op het schoolplein. Stiekem over de muur heen klimmen. Stoeien op de balk. Wie kan het langst blijven staan? Ik 💪. Knikkeren. In een lange rij om in te springen bij het grote touw. En de meester maar draaien. De bel... het vertrouwde gebouw in. De lange gedraaide trap op. De geur. Het spelletje om te proberen de trap op of af te komen zonder dat het alarmsysteem je zou zien. Verstoppen in een grote doos en de meester maar zoeken... Het magazijn insneaken om een zwart potlood te stelen 🤫 (want zwart gebruiken mocht pas als je ouder was). Ruzie met de meester. Tuinieren. De grote prachtige ramen en typische Waldorf vormen in de school. De grote gangen, het keukentje.

Af en toe loop ik zelfs in mijn dromen nog door die fijne vertrouwde school heen. Ook al bestaat het gebouw niet meer.

En dan nu ons kleine meisje. Die haar start gaat maken op haar basisschool. Herinneringen voor het leven zal gaan maken. Ik hoop dat ze net zo lekker zichzelf zal zijn als ik op de basisschool was. Dat ze net zoveel plezier, streken, vrienden zal hebben als ik destijds had.

Ik ben onwijs benieuwd! Welke herinneringen komen bij jou op over je basisschooltijd als je vrij associeert?

#kleinemeisjeswordengroot #naarschool #kleuterklas #herinneringen #herinneringenmaken #nostalgie #vrijeschool #jenaplan #zonnewereld #moederschap #mymepal

Volgen op Instagram

Dit foutbericht is alleen zichtbaar voor de WordPress admins

Er is een probleem met je Instagram feed.

Let’s connect!

Instagram
YouTube
Facebook
Pinterest

Copyright © 2021 Mooie Mama
Privacybeleid | Cookieverklaring

Scroll naar top