Tijdens de 8 weken echo bleek ik een miskraam te hebben. Met 10 weken + 2 dagen heb ik mijn miskraam opgewekt met misoprostol/cytotec tabletten. Met 12 weken heb ik een curettage gehad. Door mijn miskraam ervaring te delen hoop ik andere vrouwen die dit meemaken te kunnen informeren en steunen.
Op deze pagina
Yes, zwanger!!!
Vlak voor we op vakantie gaan heb ik een positieve test in mijn handen. “Wauw, je krijgt een broertje of zusje” roept papa blij tegen onze dochter. Met onze omgeving delen we het mooie nieuws direct. Ook al ben ik pas 4 weken zwanger. We maken een foto van Jule waarbij staat dat ze in mei 2019 grote zus zal zijn. Wat een feest!!!
De eerste weken
Op en top zwanger wandelen we 3 weken lang door de bergen van Oostenrijk. In onze berghut mijmeren we over namen, verzamelen we foto’s ter inspiratie voor de babykamer en lezen we elke avond over de groei van het kindje. Ook kopen we een souvenir als aandenken. Ik voel dat ik een klein jongetje bij me draag en heb ook over hem gedroomd.
De eerste echo
Na een heerlijke vakantie zijn we thuis. Aftellen voor de allereerste echo. Tijdens de eerste echo zie ik een vruchtzak… maar waar is de baby die al een soort van armpjes en beentjes zou moeten hebben? Ik schrik. Na even zoeken zien we een piepklein bewegend vruchtje. Te klein voor de termijn. De hartslag komt overeen met een termijn van 5,5 week. Ik weet zeker dat ik 8 weken ben. Dit klopt niet.
Onzekerheid, angst en verdriet
Dagen van enorme spanning en stress volgen. Hoop wisselt zich af met verdriet. Ik voel mij nog zwanger. Op een dag is de band die ik eerder voelde met het jongetje in mijn buik plots weg. Op diezelfde dag is Jule ontroostbaar. Ik vrees het ergste. Vijf dagen later zien we geen beweging meer en concludeert de verloskundige dat er toch echt sprake is van een miskraam. Een enorme klap.
Het emotionele stuk van de miskraam is enorm heftig. Voor mij is het besef dat een levend vruchtje is overleden in mijn buik het zwaarst. Tegelijkertijd weet ik rationeel dat het zo heeft moeten zijn. En dat doet me ergens wel goed. De liefde en steun van alle mensen die op de hoogte zijn, is ontzettend fijn. Ook mijn werk is begripvol en geeft me tijd en ruimte om met dit verlies om te gaan. Ik ben blij dat we dit delen met de mensen om ons heen. Achteraf gezien had ik dit boekje wel willen benutten als aandenken en persoonlijk document.
En toen?
De miskraam moest nog op gang komen. In deel 2 vertel ik over de keuzemogelijkheden en de afwegingen die ik daarbij heb gemaakt.
Tips
- Stel ál je vragen, ook als je denkt dat het domme vragen zijn. Het helpt jou in je proces.
- Bedenk goed wat jíj belangrijk vindt. Geef dat ook aan bij je verloskundige of gynaecoloog. Zo vond ik het belangrijk om nog één keer te kijken via een echo. Gewoon, om het goed af te kunnen sluiten.
- Deel je verhaal met mensen om je heen. Steun is zó waardevol en ook je rust is belangrijk. Het is lichamelijk en emotioneel zwaar. Hoe meer steun je daarbij krijgt, hoe beter.
- Besef je dat het oké is als je je ziek meldt op je werk. Het kan lichamelijk en emotioneel veel van je vragen. Gun jezelf die tijd. Als je door blijft denderen, krijg je het misschien later nog veel zwaarder op je dak.
- Ook als je al heel vroeg in je zwangerschap een miskraam hebt, is het belangrijk om dit een plekje te kunnen geven. Luister goed naar jouw gevoel. Denk na over hoe jij dit een plekje wilt geven. Hoe geef je je ongeboren kindje een plek in jullie gezin? Denk bijvoorbeeld aan een ritueel, een speciaal kistje met aandenkens of schrijf je je ongeboren kindje een brief?
- Wij zijn hier heel bewust mee omgegaan en mijn verloskundige Monique heeft ons daar gelukkig ook heel goed bij ondersteunt. Monique is ook coach, dus daar had ik onwijs veel geluk mee. Ik denk dat ik niet zo snel gedacht zou hebben aan een coach om mee te praten over de miskraam. Nu, na dit hele proces, besef ik me echter hoe waardevol het was om met haar te praten. Ik deel daarom graag een link naar de Facebook pagina van Monique en kan je aanraden om ook echt met ‘professionele’ mensen te praten als je zoiets doormaakt.
- Nog een laatste tip: een invulboek speciaal voor vrouwen die een miskraam hebben gehad geschreven. (Dus niet speciaal gericht op de professionals). Ik heb dat boek zelf echter niet gelezen, maar de reviews op bol laten zien dat het een heel waardevol boek is en een document vormt over je eigen miskraam.
