Mijn zwangerschap na miskraam: ervaringsverhaal. Na een miskraam kan je veel vragen hebben. Wachten of direct weer proberen? Kan je direct zwanger worden na een miskraam? Hoe snel na een miskraam kan je zwanger worden? En wat als je weer zwanger bent? Kan je er dan van genieten of ben je vooral angstig voor opnieuw een miskraam?
Op deze pagina
Zwangerschap na een miskraam
Een miskraam hakt er flink in. Fysiek gezien is er geen medisch bezwaar om te wachten na een miskraam als je zwanger wilt raken. (Zie ook: zwanger na miskraam FAQ). Je kunt direct bij de eerste ovulatie (dus voor een ongesteldheid) zwanger raken. Een miskraam kan echter wel emotioneel veel doen met je en de wens die je had/hebt om zwanger te raken.
Sommige vrouwen willen direct zwanger raken na een miskraam. Anderen hebben tijd nodig. Weer anderen weten niet of ze het nog eens willen proberen. En al die gevoelens kunnen ook tegelijkertijd aanwezig zijn.
Dat laatste had ik. De wens voor een broertje of zusje voor onze eerste dochter was sterk. In dat opzicht wilde ik er snel weer voor gaan. Maar het voelde ook als een soort van verraad aan het vruchtje/kindje waar ik me al mee verbonden had in mijn hoofd tijdens mijn zwangerschap die in een miskraam eindigde. En tot slot wist ik dat een poos fysiek herstellen wel zinvol zou zijn, want ik voelde me niet top.
Toch raakte ik direct zwanger na mijn miskraam.
Kans op weer een miskraam
Als je één miskraam hebt gehad, is de kans niet of nauwelijks verhoogd. Als je twee of meerdere miskramen hebt meegemaakt, is de kans wel hoger. Je spreekt dan over herhaalde miskramen. Blijf echter vooral onthouden dat de kans op een voldragen zwangerschap nog áltijd veel groter is.
Zwanger na miskraam: veel banger
Ik stond een stuk minder onbevangen in mijn zwangerschap. Ik weet nog dat ik bij de eerste ook wel echt zenuwachtig was voor de eerste echo’s. Maar op het moment dat ik de 12 weken had bereikt, had ik weinig zenuwen. Mijn eerste dochter werd geboren met 42+1 weken.
Bij de tweede zwangerschap was ik een angstiger. Ik wist inmiddels meer. Had meer voorbij zien komen. Deze zwangerschap eindigde in een miskraam. Op de eerste echo met 8 weken klopte er al iets niet. Het vruchtje was te klein voor de termijn en de hartslag te traag. Een week later was het hartje gestopt. Er volgende een zeer emotionele periode en de miskraam kostte ook fysiek flink wat energie.
Bij mijn volgende zwangerschap was ik banger voor een miskraam na de ervaring die ik had gehad. Ik was nog steeds bang voor een miskraam na kloppend hartje en ook na de 12 weken. Zelfs op het einde van mijn zwangerschap had ik meer angsten dat het alsnog mis zou kunnen gaan.
Al met al stond ik dus een stuk banger in mijn zwangerschap na de miskraam ervaring. Wat ik heb geleerd is dat het heel belangrijk is om je angsten uit te spreken en er over te praten. Met je partner, familie, vrienden, lotgenoten maar zeer zeker ook met je verloskundige. Merk je dat het je echt veel stress oplevert? Overweeg dan extra begeleiding. Gun het jezelf, maar ook je kindje. Je hoeft het niet alleen te doen.
Band met de baby tijdens de zwangerschap
Wat ik zelf heb gemerkt, is dat ik minder sterk een band opbouwde met het kindje in mijn buik. Ik deed de zwangerschap er een beetje bij. Nu kwam dat deels doordat ik een peuter rond had lopen die mij lekker bezig hield en verder veel aan het werk was. Maar ik heb ook het idee dat het een gevolg was van de miskraam ervaring. De angst, dat het alsnog mis zou kunnen gaan, zorgde ervoor dat ik er met minder verbinding in stond.
Ik nam expres een aantal weken vakantie op voor mijn zwangerschapsverlof. Dan zou ik nog even ultiem kunnen genieten van het zwanger zijn en connecten met het kindje in mijn buik. Toch kwam daar minder van terecht dan ik me had voorgenomen.
Waar ik bij de eerste en tweede zwangerschap al veel meer schreef in een boekje tijdens de zwangerschap en het kindje ook echt aansprak, deed ik dat minder bij de derde zwangerschap. Richting het einde van de zwangerschap vond ik dat echt heel erg jammer en heb ik het geprobeerd een beetje in te halen. Maar anders, ja … dat was het wel.
Kan ik wel loslaten?
Ook was ik vooral druk met de voorbereiding op mijn bevalling. Er was een overtuiging in mijn hoofd ontstaan dat mijn lichaam (of misschien wel geest) moeite had met loslaten. Dat daarom mijn eerste dochter met een inleiding gehaald moest worden en de miskraam ook met tabletten en uiteindelijk een curettage verwijderd moest worden.
Ik wist het bijna zeker: ik kan gewoon niet loslaten. Niet ontspannen. Niet uit mijn hoofd komen. En als er iets nodig is om weeën op gang te brengen is het wel overgave, rust en ontspanning. Omdat ik een nare ervaring had overgehouden aan de inleiding van mijn eerste, was ik druk bezig met gesprekken voeren met een gynaecoloog over mijn wensen mocht het weer een inleiding worden. En tegelijkertijd bezocht ik een coach om te leren loslaten.
Onze tweede dochter geboren
Mijn derde zwangerschap resulteerde in onze tweede dochter. En op de valreep zijn mijn weeën spontaan op gang gekomen na langdurig gebroken vliezen. Mijn lichaam liet dus los 😊. En hoe! Inmiddels is ze al ruim anderhalf jaar oud.
Ik heb voor het vruchtje dat niet is uitgegroeid tot ons kindje een fijne doos met herinneringen. Hoe klein het ook was, iedere dag dat je zwanger bent is het in je gedachten. Je maakt al plannen, bedenkt namen, ziet beelden voor je. En ik voelde een sterke band, Ik heb ook altijd het gevoel gehouden dat er een ‘derde kindje’ is geweest. En dat draag ik nu op een heel fijne en mooie manier met me mee.
Als je het fijn vindt om het vruchtje/kindje dat je in je buik hebt gedragen wilt blijven herinneren, is dit boek een aanrader.
Veel vertrouwen, liefde en geluk
Je leest deze blog waarschijnlijk om je een miskraam hebt meegemaakt en een zwangerschapswens hebt. Ik wens je heel veel vertrouwen, liefde en geluk met jullie (toekomstige) zwangerschap. Als je het fijn vindt om te praten, stuur me gerust een DM op Instagram.
