Instagram - Mooie Mama

Doorgaan naar inhoud

Vertrouw op je moedergevoel ♥

Moeder
- Zwanger
- Bevalling
- Miskraam
- Postpartum
Kind
- DIY
- Speelgoed
Opvoeding
Ontvang speeltips & inspiratie ✉
Boekenkast
Contact

Home
Instagram

Link in bio

Pikler driehoek

Inleiding 38 weken zwanger: grote baby

Inleiden bevalling: deze keuzes heb je

Snuffel in mijn boekenkast

10x top speelgoed items bij ons thuis

Meld je aan voor mooie Mama Updates

Bevallingsverhaal blog

Moederschap zwaar?

Speelklei recept en tips

10 tips voor een lange autorit met kinderen

7 x inspiratie voor jouw Grimms jaarring

Meest gelezen blogs (top 3)

Miskraam ervaring

Welke kleding trek je aan tijdens de bevalling?

Klimrek op de kinderkamer

Gratis downloads

Pictogrammen voor kinderen: gratis downloaden

Geboorteplan met pictogrammen

Opvoeding & ouderschap

Luisteren naar kinderen

Het ongedwongen kind

Mindset

Bekijk de hele boekenkast

mooiemamablog

Pionieren betekent dat je nieuwe paden betreedt. Z

Pionieren betekent dat je nieuwe paden betreedt. Ze zijn nog niet platgewalst. Je komt er soms achter dat een pad doodloopt of dat je in een rondje blijkt te lopen. Maar vaak ook baan je je een weg door onontgonnen terrein met als beloning wonderschone parels. Juwelen die je iedereen gunt. Je schreeuwt het 't liefst van de heuvels.

Andere dappere mensen aarzelen niet en gaan je direct achterna. Ontdekken zelfs nog nieuwe schatten. Maar... niet iedereen is zo avontuurlijk als jullie zijn. Veel mensen zullen wachten, tot de paden platgetreden zijn door de pioniers. Tot er een weg ligt die gemakkelijk en soepel begaanbaar is. Met informatieborden langs de weg en waarschuwingstekens waar nodig.

Weet vooral dat als jij die pionier bent, het oké is om af en toe de weg even kwijt te zijn. Dat het oké is om hulp te vragen. Om je hart uit te storten. Dat je áltijd een stukje terug kunt lopen of een nieuw weggetje kunt betreden. Er zijn geen misstappen. Iedere stap is onderdeel van de reis. Leert je iets nieuws. Geeft je een andere blik. Vanuit ieder punt verzamel je extra informatie over de omgeving. En misschien wel één van de meest waardevolle dingen: je leert op reis ontzettend veel over jezelf.

Op ontdekkingsreis gaan brengt je áltijd meer dan stilstaan. En weet dat alle stappen die jij zet, waardevolle parels oplevert voor jou én de mensen om je heen. Hoe zwaar de reis ook is.

#patronendoorbreken #onvoorwaardelijkouderschap #bewustouderschap #opvoedendoenwesamen #persoonlijkeontwikkeling #persoonlijkegroei #moederschap #ouderschap

M o e • We slapen veel. Waar de meiden voorheen

M o e • We slapen veel. Waar de meiden voorheen half 5 al stonden te zingen en springen, moet ik ze nu wakker maken ‘s ochtends. Maar het liefst zou ik blijven liggen, want poeh ik ben moe.

We moeten er even doorheen. Zo rustig mogelijk. Met heel weinig ruimte voor andere dingen.

Soms is het even zo. En dat ik dat tegenwoordig kan accepteren is mega vooruitgang.

Even niks. En ik zie wel hoe lang die periode nog nodig is.

Herkenbaar dit soort periodes?

#ouderschap #moe #moederschap #herfst

7.50 uur 21/09/2019. “Nou dit zijn wel weeën

7.50 uur 21/09/2019.

“Nou dit zijn wel weeën hoor” zegt mijn moeder. Ik voel dat het serieuzer wordt en krijg ineens haast om naar het ziekenhuis te komen. Met een vreemd gevoel loop ik in alle vroegte terwijl iedereen nog slaapt naar de auto. In de auto naar het zh heb ik twee lichte weeën en als ik uitstap weer één. Ik leun een klein beetje naar voren en wieg met mijn heupen. Dezelfde houding als destijds bij mijn oudste dochter.

Ik had al 2 dagen gebroken vliezen en mocht afwachten of mijn weeën nog uit zichzelf op gang zouden komen. Ik geloofde er zelf al niet meer in. Want dat deden ze in het zh ook niet. Ze maakten het bijna nooit mee dat na 24 uur gebroken vliezen de bevalling nog uit zichzelf op gang komt.

En wat ben ik waanzinnig blij dat ik heb afgewacht. Want wauw! Deze bevalling was waar ik van droomde.

10.09 uur was daar onze prachtige kleine Linne Liselot. Een meisje!!!

Ik was het vertrouwen in mijn eigen lijf compleet verloren na een inleiding, een miskraam die niet uit zichzelf kwam en de langdurig gebroken vliezen. “Loslaten? Dat kan ik niet” werd mijn overtuiging.

Maar mijn lichaam kon het. En hoe! En kijk haar nu zitten. Dit kleine grote meisje. Zusje van. Stoere, zelfverzekerde Linne. Die precies weet wat ze wil. Die ons met haar rauwe emoties prikkelt. Die humor in ons gezin brengt. Die afgelopen weekend ontzettend genoot van een dag volledig in de belangstelling staan. Een meisje dat mij weer laat groeien als moeder en mens.

Wat is ze fantastisch 💖🤩🥰.

Zie voor mijn hele BEVALLINGSVERHAAL de link in mijn bio.

#geboorte #bevalling #bevallingsverhaal #langduriggebrokenvliezen #natuurlijkebevalling #positiefbevallen #vertrouwen #loslaten

Kinderen leren door ons gedrag te observeren. Soms

Kinderen leren door ons gedrag te observeren. Soms merk je dan ineens bij jezelf dat wat je doet niet in lijn is met wat je zegt. Gister werd ik me van zo’n puntje bewust, waardoor ik dat nu anders zal doen.

Hypocriet vond ik het! Enorm! Mijn moeder die tegen mij zei: “Je mag niet roken. Het is slecht voor je.” Terwijl ze zelf (ondanks de vele stoppogingen) bleef doorroken. En ik claim niet dat stoppen makkelijk is, maar ik weet nog goed wat ik er als kind van vond. Zo ongezond kon het niet zijn, want ze deed het zelf ook toch? Wat je zegt of qua uitleg erbij geeft, is altijd minder waard dan wat je voorleeft. En als je dan uitleg geeft omdat je die keuze maakt, vertel dan vooral meer dan alleen: “Het mag niet want je bent nog een kind of het is niet goed voor je.”

Gister zaten we in de auto en ik nam een kauwgom. De dreumes wilde ook. Het mocht niet van mij en ik zei: “Dit is niet voor kinderen maar voor volwassenen. Het is niet goed voor je en gevaarlijk.” Ho, zei ik dat echt? Het is niet goed voor je. Maar mama neemt het wel? Op het moment dat ik dat besefte zei ik direct daarna zoiets als: “Oei. Mama moet het natuurlijk ook niet nemen als het niet goed is.” Dus ik deed m’n kauwgom weg en zei dat ik ermee zou stoppen.

Twee uur later, na een boswandeling, stapten we weer in de auto. Op de automatische piloot pakte ik zonder nadenken een kauwgom. “Mama, je zou toch stoppen?” zei mijn kleuter direct vanaf de achterbank?

“Oeh ja! Je hebt helemaal gelijk.” En dit keer deed ik het potje maar direct helemaal weg. “Mama gaat ermee stoppen.”

Nu ben ik heel benieuwd: wat vind jij belangrijk maar leef je nog niet volledig voor?

#voorleven #stoppen #doenwatjezegt #bewustouderschap

Opkomen voor kinderen • En het blijft me bezigho

Opkomen voor kinderen • En het blijft me bezighouden. Het wel of niet opstaan voor een kind dat te maken heeft met verbaal of fysiek geweld. Wat waar ligt de grens tussen ‘je bemoeien met andermans opvoeding’ en ‘het welzijn van een kind voorop stellen’?

Als ouders hebben we allemaal onze vermoeide, gefrustreerde momenten waarop we minder liefdevol omgaan met ons kind dat we zouden willen. En dat is menselijk. Meestal voelen we ons schuldig als wat en bieden we excuses aan en vertellen ons kind dat het niet aan hem/haar ligt etc.

Het punt is: er is geen schuld. Als er sprake is van verbaal of fysiek geweld tegen een kind dan zijn er alleen maar verliezers. De ouder zelf is waarschijnlijk van jongs af aan ook al de verliezer geweest namelijk. En ook de ouder is kwetsbaar.

Maar… het is nu wél de ouder. En het kind is volkomen machteloos en afhankelijk. Dus wat zou ik graag een manier vinden om op respectvolle wijze er te kunnen zijn voor het kind in zulke momenten zonder de ouder de les te lezen of af te wijzen. Vanuit het idee ‘ouders onder elkaar en I see you’ maar vooral vanuit de boodschap: het is niet oké. Dus ik spring even bij.

En als ik me verplaats in dat ik die ouder zou zijn wie het overkomt, dan zou ik het vreselijk vinden. Want ik zou je, hoe goed bedoeld ook, bekritiseerd voelen. En dat is mijn stuk, en dat komt ook ergens vandaan. En dat is misschien juist de reden dat ik zoveel moeite zou hebben wél wat te doen als ik zo’n situatie tegenkom. Maar wat is belangrijker? Dat mijn ego als ouder gespaard blijft? Of dat een kind zich veilig voelt?

We zijn een super individualistische maatschappij en als we met een ander begaan zijn dan wordt het ervaren als bemoeienis. Als we dat toch eens anders zouden kunnen ervaren. Dat begint bij ons.

#ouderschap #geweldlozecommunicatie #durvendoen #moederschap #veiligopgroeien #bewustouderschap

Het is veel. Heel veel. 4 jaar zijn en jezelf ler

Het is veel. Heel veel. 4 jaar zijn en jezelf leren redden op de basisschool. Mijn kleine meisje maakt van alles mee, waar ik maar kleine beetjes van meekrijg. Maar dat het veel is, dat blijkt uit alles.

Vandaag was de emmer nog veel te vol bij het naar bed gaan. En wilde maar niet overstromen. Zelf had ik echter ook niet meer het engelengeduld en de rust na boekjes voorlezen, de dag doorspreken, nog even bij mama… en ik wist: het emmertje moet nog leeg.

De manier waarop ik een trigger creëerde is echter totaal niet hoe ik dat wil, maar toch verviel ik erin omdat het werkt als een trein 😫. Wat ik deed? Ik gaf aan dat ik zou wisselen met papa en dat hij haar dan verder naar bed zou brengen. Wat een slecht dreigement 😭. Maar jahoor, daar kwam het. De tranen konden stromen. Ik bleef.

Terwijl we even later knuffelden zei ik: “Zat je emmertje nog zo vol liefje?” “Ja” “Fijn dat het eruit is hè?” En 1 seconde later lag ze ontspannen te slapen.

#kleutertijd #ontladen #moederschap #eerlijkoverouderschap

Puzzelstukjes • Al tijden denk ik na over hoe ik

Puzzelstukjes • Al tijden denk ik na over hoe ik mijn leven vorm kan geven zodat het past bij mijn verlangens.

Als je deze zin hierboven leest kan je er heel veel van vinden. Het gaat niet om de toekomst, maar om het nu. Je moet er niet over nadenken, je moet voelen en doen. Het begint met een stapje en de rest volgt vanzelf. Wat zijn dan eigenlijk je verlangens?

En dit zeg ik dan tegen mij zelf, want dat vind ik er allemaal van. Pff streng hoor. En toch kan ik het niet loslaten. Dus wat zijn die verlangens dan? En waarom zijn ze er? Waarom wil ik zoveel dingen doen en realiseren? Is het echt mijn pad? Of wil ik iets vullen? Een leegte? Een ongenoegen? Ben ik op zoek naar erkenning? Gezien worden? Zit er iets achter waardoor ik het niet zou moeten willen?

En waarom liggen er zoveel uitgestippelde ideeën op de plank, maar blijven ze daar liggen? Waarom leg je die lat zo hoog? Is er iets anders wat blokkeert? Waar ben je bang voor? Wat houdt je tegen?

Angst.

Het komt uiteindelijk allemaal neer op angst. Angst voor financiële consequenties. Ik heb toch een gezin te onderhouden? Angst of ik wel kan waarmaken wat ik allemaal wil. Ben ik wel goed genoeg? En … ik vertrouw mezelf niet. Bang dat ik mezelf voor de gek houd met de dromen die ik heb. Ook al vóél ik toch echt het vuur in me. “Maar je wilt het wél dus waarom doe je het niet? Ja maar, waarom voel ik zo sterk dat ik het wil? Wat zit daar achter? Moet ik daar wel aan toegeven? Je moet gewoon in het nu leven, genieten van wat is. Je hebt nog tijd genoeg om dingen in de wereld te zetten. Ja maar ik voel het vuur nu. Ik wil het nu.” En zo blijft die innerlijke dialoog maar door gaan.

En al die puzzelstukjes: situaties, dromen, quotes die op m’n pad komen. Die maken alles nog complexer. Stukjes van de puzzel die laten zien: “Je moet die lat lager leggen. Het lukt je (nog) niet om zelf op de rem te trappen. Het gaat om rust vinden.” Wat wil dit mij zeggen? Dat ik rustig aan moet doen? Moet wachten? En zo gaat het proces, door en door. Maar het vuur en de onrust het anders te willen zijn er nog steeds, alleen hoe?

#dertigersdilemma #luxeprobleem #ambities #dromen #levensvragen #existentiëlevragen

Die ongeremde voet luistert niet! (3/3) Zichtbaa

Die ongeremde voet luistert niet! (3/3)

Zichtbaar opgelucht klom de kleuter even later op haar stoel om lekker te gaan eten. We gingen verder met het avondritueel: badderen, beetje melk, tanden poetsen, boekjes lezen op schoot. En toen het tijd was om onder de dekens te kruipen was er die eigenwijze voet. Die z’n eigen wil had. Los van wat de kleuter wilde. Oftewel als de kleuter haar gevoelens in woorden had kunnen beschrijven: “Mama, ik wilde mijn zusje helemaal niet irriteren of pijn doen met mijn voet. Toch deed mijn voet dat. Alsof het vanzelf ging. Alsof de voet niet naar mij luisterde.” De behoefte onder het gedrag, vaak heb ik er aandacht voor en vandaag dus niet. Zo megabijzonder hoe dit spel deze boodschap in zich had toen ik er open voor stond. En niet alleen de kleuter kon in dit prachtige symbolische spel haar boodschap communiceren. Ook ik kon laten zien welke struggles ik soms heb met zoeken naar manieren om te zorgen dat er geluisterd wordt. Want al die uiteenlopende oplossingen die we bedachten, niets leverde op wat we samen wilden. Behalve dan dat dreigement 😉. Maar dat laat ik toch liever achterwege in het ‘echte’ leven.

Dat ik de boodschap zo letterlijk en helder kon zien vandaag, komt mede door twee personen die mijn bewustzijn hiervoor extra hebben aangezet afgelopen week. Ik keek een masterclass over kindertekeningen begrijpen van @kinderenbeterbegrijpen waarin ze vertelde wat je allemaal kunt aflezen aan kindertekeningen. En vanochtend las ik toevallig een kort interview met @praktijkneleflamang in een e-mail die ik kreeg van @kiindmagazine over de manier waarop kinderen communiceren via spel. 🙏

#attachmentplay #verbindendspel #ontladen #afreageren #spelenderwijsverbinden #verbinding #hechten #bewustouderschap #luisterennaarkinderen #communicatie #symbolischsspel #moederschap #kleuter

Volgen op Instagram

Let’s connect!

Instagram
YouTube
Facebook
Pinterest

Copyright © 2021 Mooie Mama
Privacybeleid | Cookieverklaring

Scroll naar top